Posle porodjaja i u godinama koje slede, žena treba da vodi računa o svom zdravlju. Najčešći razlog dolaska kod ginekologa su vaginalne infekcije u životu žene. Mogu biti uzrok što ne dolazi do trudnoće. Ima žena koje retko imaju problem sa vaginalnim infekcijama, a postoje žene koje često imaju ovaj problem.
Koje su najčešće vaginalne infekcije?
Smatra se da su najčešće vaginalne infekcije uzrokovane bakterijama i gljivicama oko 90%, a mogu biti i mešovite.
Kako dolazi do vaginalnih infekcija?
Infekcije ne moraju da budu prenete pri seksualnom odnosu kada se ne koristi mehanička zaštita (kondom). Često su infekcije problem da dodje do trudnoće. Naročito je važno da se i partner leči istovremeno ili uradi briseve i vidi da li treba terapija. Ako se leči i partner kontrolne briseve rade oba partnera iz razloga što može da se jedan partner izleči a drugi ne.
Mogu biti uzrok što ne dolazi do trudnoće?
Ima slučajeva kada žene dodju kod ginekologa da započnu isptivanje zašto ne dolazi do trudnoće, a već godinu dana kako pokušavaju. Uradimo prvo bakteriološki cervikalni i vaginalni bris i otkrijemo infekciju, damo terapiju i posle lečenja dodje do izostanka menstruacije i ustanovimo trudnoću. Nekada infekcija bude upornija i potrebno je duže lečenje različitim antibioticima prema antbiogramu, ponekad i do godinu dana i nakon toga često dodje do trudnoće. Važno je napomenuti ženi da mora da bude uporna i da svaki put nakon terapije uradi kontrolni bris, a sve vreme terapije da nema odnose, a kada završi terapiju dok čeka da uradi briseve može da ima odnose ali samo sa kondomom.
Gljivične vaginalne infekcije
Dokazano je da 75 % žena ima makar jednom u životu gljivičnu infekciju, a čak 50% ima dva ili više puta. Najčešći simptomi su svrab, crvenilo, pojačan beličast vaginalni sekret bez mirisa, ponekad i peckanje a kod duže i upornije infekcije mogu se javiti i ranice praćene bolom.
Ranije je najčešće gljivične infekcije uzrokovala Candida albicans, a sada se češće izoluju drugi sojevi Candide kao što su Candida glabrata, crusei i dr. To je i razlog što nekome pomogne jedna vrsta vaginalete za gljivice a drugom ne. Retko se radi kultivacija sojeva kod gljivične infekcije, već se terapija ordinira na osnovu kliničkog nalaza na pregledu i anamnestičkih podataka. Treba svakako doći na kontrolu nakon terapije, da ne bi nakon nekog vremena došlo do rekurentne (ponovne) infekcije, ako infekcija nije izlečena u potpunosti već je došlo do zalečenja.
Bakterijske vaginalne infekcije
Bakterijske infekcije su raznovrsne: mogu biti uzrokovane bakterijama iz digestivnog trakta, sa kože, kao i entitet poznat kao bakterijska vaginoza. Izi digestivnog trakta najčešće vaginalne infekcije izazivaju Escherihia colli i Enterococus, jedan od razloga može biti problem sa hemoroidima, niska medjica, problem sa stolicom u smislu dijareje ili zatvora. Od bakterija sa kože česti uzročnici vaginalnih infekcija su razni sojevi Streptococusa i Staphylococusa. Bakterijska vaginoza je bakterijska infekcija uzrokovana anaerobnim bakterijama i 25% žena ima barem jednom ovu vrstu infekcije. Anaerobne bakterije kao i gljivice se zovu komensali genitalnog trakta žena i postoje normalno u maloj-dozvoljenoj koncentraciji i tada se ne registruje infekcija. Kada se iz nekog razloga poremeti odnos i njihov broj poraste dolazi do infekcije.
Simptomi bakterijskih vaginalnih infekcija
Karatkeristični simptomi bakterijske vaginoze su pečenje, crvenilo, miris na trulu ribu, beličasto-sivkast vodenast sekret. Lečenje bakterijskih infekcija se sprovodi prema uradjenom brisu i antibiogramu, izuzev kod bakterijske vaginoze, kod koje se zna da je lek izbora metronidazol, redje klindamicin. Dešava se da nakon uradjene kontrole posle terapije u brisu se izoluje druga vrsta bakterije, jedno obajšnjenje može biti da je bila infekcija sa dve ili više bakterija, ali je u prvom brisu i svakom narednom izolovana ona koje ima najviše i ordinirana terapija, a da je ostala druga koje je bilo znatno manje i terapija nije za nju bila odgovarajuća. Radjena je 2010g. studija na Pasterovom institutu u Parizu koja je pokazala da postoji signifikatna razlika kod terapije samo antimikoticima i antibioticima infekcije, u odnosu na davanje probiotika nakon konvencionalne terapije uzročnika. Stoga je važno koristiti lokalno probiotike nakon terapije infekcije.
Kako se možemo još zaštititi?
Takodje postoje kreme i gelovi koji pomažu očuvanju normalnog nivoa ph vagine koji je neophodan da bi se normalne-saprofitne bakterije kao što su laktobacili (probitoske bakterije) razmnožavale i sprečavale da dodje do infekcije (to je normalan odbrambeni mehanizam vagine).
Razni sojevi laktobacila-poznatih kao dobre bakterije vagine su normalni stanovnici vagine i štite je od infekcija, kada se njihov broj smanji lakše dolazi do infekcije.
